Ryczałt od dochodów spółek kapitałowych czy Fundusz Inwestycyjny – o co chodzi z tzw. Estońskim ClTem ?
Nowe zasady opodatkowania dla spółek kapitałowych, które Ministerstwo Finansów zamierza wprowadzić już od 1 stycznia 2021 r. mają być proste, przejrzyste i korzystne dla wszystkich spółek. MF przewiduje, iż kryteria estońskiego ClTu spełni aż 90% spółek kapitałowych. O tym, czy faktycznie nowe regulacje uproszczą sposób rozliczania się z fiskusem zweryfikują przedsiębiorcy, którzy zdecydują się na wybór tej formy opodatkowania. Okres testowy nie może być jednak krótszy niż 4 lata,, chyba że w tym czasie podatnik naruszy zasady korzystania z estońskiego CITu.
Odważni przedsiębiorcy, którzy podejmą ryzyko testowania nowych regulacji podatkowych, muszą wiedzieć, na co się przygotować i z czym będą musieli się zmierzyć. W tym celu, w serii artykułów, postaram się przybliżyć założenia nowych regulacji, ponieważ nie sposób ich streścić w jednym wpisie.
Na dobry początek – czym jest Estoński CIT, kto może z niego skorzystać i co jeszcze trzeba o nim wiedzieć?
Zacznijmy od celu regulacji, którym jest — zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy wprowadzenie proinwestycyjnego systemu opodatkowania osób prawnych, a w konsekwencji wsparcie płynności, tych podatników, dla których utrudnienia w pozyskiwaniu kapitału na inwestycje czy zaburzone warunki konkurencji odgrywają fundamentalną rolę w istnieniu lub rozwijaniu przedsiębiorstwa
W projekcie przewidziane zostały dwa alternatywne warianty opodatkowania, tj.:
1) ryczałt od dochodów spółek kapitałowych, czyli system wiążący dochód do opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego i polegający na znacznej modyfikacji podstawowych zasad opodatkowania, obowiązujących w ustawie o CIT (zmianie ulega m.in. moment powstania obowiązku podatkowego, podstawa opodatkowania, stawki podatkowe) zwany w projekcie ustawy: ryczałtem.
W powyższym wariancie przedmiotem opodatkowania będzie dochód z tytułu:
- podzielonego zysku,
- zysku przeznaczonego na pokrycie strat, jeżeli powstały w okresie poprzedzającym opodatkowanie ryczałtem,
- ukrytych zysków,
- wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą,
- zmiany wartości składników majątku,
- nieujawnionych operacji gospodarczych, a w przypadku podatnika, który zakończył stosowanie opodatkowania ryczałtem (w tym w wyniku przejęcia przez inny podmiot) — dochód ustalony w wysokości sumy zysku netto osiągniętego w każdym roku podatkowym stosowania tego opodatkowania w części, w jakiej zysk ten nie był wcześniej (w okresie opodatkowania ryczałtem) podzielonym zyskiem lub nie został przeznaczony na pokrycie straty.
2) specjalny fundusz inwestycyjny, który w sensie ekonomicznym umożliwia szybsze rozliczenie amortyzacji środków trwałych w kosztach podatkowych z uwzględnieniem dotychczasowych („klasycznych”) zasad opodatkowania, obowiązujących w ustawie o CIT.
Wybierając tę opcję, Spółka będzie mogła stosować dotychczasowe zasady opodatkowania, w tym ulgi podatkowe, a dodatkowo skorzystać ze specjalnego funduszu inwestycyjnego. Fundusz będzie się wiązał z koniecznością założenia specjalnego rachunku inwestycyjnego. Spółka będzie musiała również opracować kilkuletni plan inwestycji, złożyć go do naczelnika urzędu skarbowego, a przeznaczone na niego środki wpłacać na ten fundusz. Dokonywane od niego odpisy zaliczane będą następnie do kosztów uzyskania przychodu.
Jak wyraźnie widać z powyższego syntetycznego opisu, liczba nowych pojęć i rozwiązań jest długa, niezbyt prosta a dodatkowo wiąże się z licznymi ograniczeniami (co zostanie szczegółowo przybliżone w kolejnych artykułach).
Kto może skorzystać z nowych regulacji?
Wyboru tej formy opodatkowania będą mogły dokonać podmioty, które łącznie spełniają następujące warunki:
- wyłącznie spółki kapitałowe, czyli spółki sp. z o.o. lub S.A. (nie obejmie on SKA pomimo, że są podatnikami ClT), których udziałowcami lub akcjonariuszami są wyłącznie osoby fizyczne,
- spółki których przychody nie przekraczają 50 mln zł,
- podmioty niepowiązane.
Nie mogą wybrać tego sposobu opodatkowania Spółki, które posiadają:
- udziały lub akcje w kapitale innej spółki,
- tytuły uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania,
- ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub inne prawa majątkowe związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel/fundator lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym,
- spółki, których przychody z tzw. działalności pasywnej (np. z odsetek, wierzytelności, poręczeń, gwarancji, ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych) muszą stanowić mniej niż połowa przychodów ogółem,
- podmioty zatrudniające średniorocznie minimum 3 pracowników,
Wyłączone są w konsekwencji m.in. przedsiębiorstwa finansowe, instytucje pożyczkowe itp., a także spółki działające w specjalnej strefie ekonomicznej, będące w stanie upadłości lub likwidacji, utworzone w wyniku podziału lub połączenia (te podmioty będą mogły skorzystać z tej formy opodatkowania najwcześniej w drugim roku podatkowym po rozpoczęciu działalności, tj. po podziale lub połączeniu).
Co jeszcze należy wiedzieć?
W kolejnych wpisach zajmę się analizą takich zagadnień, jak:
- ustalanie podstawy opodatkowania,
- nakłady inwestycyjne — wymogi ich wzrostu oraz ograniczenia w wydatkach,
- stawki podatkowe i zasady opodatkowania po przekroczeniu 50 mln zł przychodów,
- zasady funkcjonowania specjalnego funduszu inwestycyjnego.
Całościowa analiza regulacji powinna pomóc w podjęciu świadomej decyzji o skorzystaniu z nowych rozwiązań podatkowych oraz na uniknięcie pułapek podatkowych nowych regulacji.